Ayon sa nakausap nating miron, wala na raw kasing ibang mapiling medyo malaki-laki ang katawang artistang lalaki sa Siyete kung kaya, ipinagkaloob kay Dingdong Dantes ang pagganap. Nabanggit natin sa kanya na maari namang si Dennis Trillo ang gumanap subalit nasabi niyang hindi naman ganoong kalaki ang ‘kaha’ ng aktor para gumanap bilang Sergio.
Wala naman siyang masamang tinapay laban kay Dingdong, paglilinaw ng ating nakahuntahan gayunman, hindi talaga masasabing angkop sa kanya ang karakter ni Sergio. Iba kasi ang bukas ng mukha ni Eduardo Capetillo, pagpapaliwanag pa ng ating nakausap, kumpara kay Dingdong na medyo matapang—sa harap man o sa likod ng kamera.
“Mabait naman si Dingdong kasi madalas naman natin siyang makausap sa Siyete at nakakasalubong kaya lamang, medyo asiwa o hindi bagay sa kanya na mag-Sergio,” anang ating kausap.
Gayunman, pabor na pabor naman ang ating nakaututang-dila kay Marian Rivera dahil hindi naman nalalayo ang kagandahan at ang pagka-mestiza ng aktres kay Thalia. Bawas nga lamang ang pekas na pangunahing katangian ng balat ng isang Mexicana.
“Mahusay namang kumanta, sumayaw at umarte si Marianne,” sabi ng ating nakausap. Bukod pa roon, napag-usapan din namin ang isa sa mga paboritong karakter sa Mari Mar na si Corazon—ang matapat na tagapag-alaga ni Mari Mar.
Si Manilyn Reynes ang gaganap na Corazon samantalang ang boses naman ni Michael V., kung hindi tayo nagkakamali, ang ginamit para bigyang buhay ang popular na asong si Fulgoso. Ang paboritong linya ng asong kalaro ni Mari Mar, “Pambihira!”.
Agosto 13 na ang prime time telecast ng naturang palabas sa Siyete na nakatitiyak tayong gustung-gusto nang panoorin at subaybayan ng madla para makita ang pagkakahawig at pagkakaiba sa orihinal na palabas noon sa Nuwebe (RPN-9).
***
Nauuso ang revival o muling pagbuhay sa ilang mga palabas na nagustuhan noon ng madla. Sa Siyete man o sa Dos, pamilyar na mga istorya na bahagyang binago para umangkop sa panlasa ng kasalukuyang tipo ng mga manonood, ang mapanonood.
Nauusong muli ang “adaptation” o ang paghahalaw ng istorya mula sa umiiral nang palabas mula ibang bansa, programa sa radyo o kaya naman, nobelang naging serye sa komiks, pocketbook, o kaya naman sa peryodiko, para gawing teleplay o dulang pantelebisyon. Naririyan ang Lupin na hinalaw sa sikat na animé o kartun na mula sa bansang Hapon na may gayunding pamagat. May nagtatanong tuloy, “Nauubusan na ba ang ating mga manunulat pantelebisyon ng magagandang ideya kung kaya nanghihiram sa iba o kaya naman, binubuhay sa telebisyon ang dati nang istoryang naipalabas sa mga sinehan?”
***
Malaki talaga ang pangangailangan ng mga bagong dugo sa pagsasalaysay sa telebisyon, aminin man at sa hindi ng mga nasa industriya. Kailangan para mabigyan ang manonood ng bagong mga palabas na angkop sa kanilang panlasa at magbibigay sa kanila ng bagong mga aral na maikakapit nila sa kanikanilang buhay.
Gayunman, dapat na pag-ingatan ang sining ng pagkukuwento at paghalaw ng mga ideyang gustong gawing dulang pantelebisyon dahil baka maging opyo itong magpapamanhid at magpapatulog at/o magduduyan sa masa sa ilusyong laging maganda ang buhay, na madaling masugpo ng mabubuting puso ang kapanyayaan o kasamaang umiiral sa lipunang ito, at laging yumayaman o nagtatagumpay ang mahihirap dahil sa kanilang pagsisikap.
Sa abang palagay, dapat na pag-eksperimentuhan din ng mga manunulat ng dulang pantelebisyon—gaya ng ginagawa ngayon ng mga manggagawa ng pelikula—ang hilaw na materyal na iniaalok ng lipunang ito at sa halip na iprisintang tulad ng regalong may laso sa tuktok, gawing simple o payak ang paglalarawan nito at bigyang katuturan sa pamamagitan ng matamang pag-aanalisa sa ugat ng problema at kabulukan ng lipunan.
No comments:
Post a Comment